Hoe het ooit begon

Met de oudste onderweg in 1998 (achteraf gezien was het aanstaande moederschap mijn trigger) heb ik mijn eerste stappen op het pad van bewustwording gezet, met opruimen van m’n eigen sh*t. Wat een aantal jaar later in een stroomversnelling kwam, omdat ik in die periode veel voor mijn kiezen kreeg: man ziek, drie heel jonge kinderen, werk, willen blijven sporten en o ja, het sociale leven was er ook nog. Ik kon het niet meer bolwerken, de hoeveelheid angsten en paniek die me overvielen waren teveel.

Ik ben hier sterker uitgekomen door keihard aan mezelf te werken, mijn demonen in de ogen te kijken, en vooral ein-de-lijk hulp te accepteren door aan mezelf toe te geven dat ik het niet allemaal alleen hoefde te doen. Ik heb geleerd dat ‘sterk zijn’ ook betekent dat je weet wanneer je hulp nodig hebt en die dan ook pakt. Het was een heftige reis, waarin ik meer dan eens het bijltje erbij heb willen neergooien en gedacht heb ’dit is niet te doen’. Ook was het een mooie reis, die me zoveel gebracht heeft. Wijsheid, inzichten, prachtige vriendschappen en bovenal de wetenschap dat ik oké ben, zoals ik ben met mijn plussen én mijn minnen. De reis bracht me ‘mij’.

Met het ont-dekt hebben van mezelf durf ik nu hardop te zeggen, dat ik meer voel en sensitiever ben dan veel anderen. Ik weet, zie en voel soms dingen, die tegen elke logica ingaan. Ik beleef dit niet meer als raar, vervelend of belastend, maar juist als heel verrijkend. Bovendien kan ik het inzetten om anderen te helpen. En zo werd mijn gedwongen ontslag een aantal jaar terug hét keerpunt om dat te gaan doen, waar ik het aller-, allergelukkigst van word.

Door je te ont-doen van al je moeten, ont-moet je jezelf

Het is mijn missie om sensitieve, bewuste vrouwen te helpen om te gaan staan voor zichzelf, te leren hun grenzen aan te geven en te stoppen met dat eeuwige pleasegegedrag. Dat ze gaan inzien en voelen, dat voor zichzelf kiezen het mooiste en meest liefdevolle is, wat ze voor zichzelf en een ander kunnen doen. En dat dit niks te maken heeft met egoïstisch zijn. Eerst voor jezelf te zorgen en dan voor een ander. In het vliegtuig zeggen ze niet voor niets om in geval van nood het masker eerst over je eigen gezicht te plaatsen en dan pas over dat van je kind.

Je hoeft niets te doen

om te zijn wie je bent

Je mag ook nee zeggen

zonder een uitleg te geven

afaf enrthareWat je over mij moet weten

Ik ben lifecoach met een groot hardt, met d t: werkend vanuit mijn hart jou ook een liefdevolle schop onder je kont geeft, als dit nodig is. Bij mij mag alles er zijn, maar mensen die blijven zwemmen in zelfmedelijden zijn niet zo’n goede match met mij. Ennuh, daarmee bedoel ik niet dat je nooit een baaldag (of twee) mag hebben, waarin je jezelf wentelt in het ‘arme ik’-bad. 😊

Ik leef vanuit het gedachtegoed, dat alles één is en met elkaar verbonden én ik sta met beide voeten in de klei. Geen ruimte voor ge-zweefteef. Mijn levensmotto is dat alles een reden heeft, maar dat wil niet zeggen, dat je dan maar achteroverleunt en je alles laat overkomen. Je hebt nog altijd een vrije wil, dus wat doe jij met situaties die op je pad komen?

Als ik ergens voor ga, ga ik voor de volle 100%, weloverwogen en zelden vanuit impulsiviteit. Soms kan ik ongeduldig zijn. Vooral naar mezelf, ik wil dan harder of sneller dan ik kan. Dat had ik al toen ik als tiener switchte van wedstrijdzwemmen naar volleybal: ik wilde meteen ook goed kunnen volleyen, en het liefst hup in ene rechte lijn door naar het eerste team en vergat daarbij, dat iets nieuws leren best tijd mag kosten (na een half jaar zat ik in het eerste meidenteam, dat dan toch weer wel😉 ). Dit harder willen gaan dan ik kan, daar heb ik nog steeds wel ‘ns last van

En hoewel ik in de loop der jaren milder ben geworden, kan ik me in het verkeer nog steeds buitengewoon ergeren aan te langzaam, op de middelste baan rijdende automobilisten. Roepen onze kinderen dan steevast, als ik weer aan het mopperen ben: ‘je bent net opa’ (we hoeven niet alle familiekarma uit te werken 😊 ).

Wat je eigenlijk ook nog wil weten over mij

Ik ben getrouwd, heb drie kinderen (twintigers) en twee superlieve Britse kortharen, die geregeld als een Max Verstappen door het huis heen racen. Inclusief kabaal😆. Met Bodybalance hou ik mijn lijf soepel, padellen is mijn sportieve hart aan het veroveren. Ik heb een zwak voor ziekenhuis-, brandweer- en advocatenseries. 
Ruim twintig jaar heb ik gewerkt aan de adviserende kant van de arbeidsmarkt, zowel in het uitzendwezen als als hr-adviseur.
Geef me een dag aan het Haagse strand, lavend aan de warme zon, met af en toe een duik in zee, back to my roots, in mijn uppie, en ik voel me als herboren aan het eind van de dag.