We kunnen niet met en niet zonder. Vriendschappen. Verbinding voelen met anderen, plezier kunnen delen en je gesteund voelen in lastige tijden. Vriendschappen kunnen ook je pijnlijk hard raken in je kwetsbaarheid, je issues en je Zijn. In ‘je niet gezien voelen’, bijvoorbeeld. Of niet serieus genomen of niet goed genoeg voelen. En wat doe je dan?
Beter om niet te weten…
Anne merkt op, dat zij blijkbaar altijd de initiator is van afspraakjes, want nu zij een tijdje niet zo actief is in het maken van afspraken, blijft het wel heel stil ‘aan de andere kant’. Niemand die haar belt om bij te beppen of af te spreken. Het doet haar twijfelen aan zichzelf: doet zíj hier iets in of is ze alleen maar een leuke vriendin ‘bij gebrek aan beter’? Het maakt haar verdrietig en ze voelt zich eenzaam. Dit aankaarten doet ze niet. Stel je voor dat ze gelijk heeft, de gedachte alleen al is bijna ondraaglijk. Beter om het dan maar niet te weten, toch?
Beter om je boosheid in te slikken…
Miranda valt het op, dat het vooral gezellig is in haar vriendinnenclubje als ze in de pas loopt, dus vooral geen afwijkende denkbeelden. Het wringt meer en meer en eigenlijk trekt ze het niet meer om niet helemaal zichzelf te kunnen zijn. Het maakt haar boos en opstandig. Niet dat ze dit bespreekbaar maakt. Bang dat ze uit de groep gezet gaat worden. En dat zou een vervelende bevestiging zijn van wat ze haar hele leven al ervaart, namelijk dat anders zijn niet oké is. Beter om die boosheid dan maar in te slikken, toch?
Beter om je klein te houden…
Elise realiseert zich hoe zij zich inhoudt en kleiner maakt bij haar beste vriendin. Het gaat Elise voor de wind zowel privé als zakelijk, ze maakt mooie dingen mee en deelt dit geluk graag met anderen. Haar vriendin heeft echter zich een soort van laten ontvallen, dat ze dit vervelend vindt, Elise benijdt, dat het haar allemaal maar lijkt aan te waaien.
Het heeft mijn klant diep geraakt, het geeft haar een ongemakkelijk gevoel en dus loopt ze nu op eieren bij haar vriendin, geforceerd, onnatuurlijk en ongelukkig. Niet dat ze deelt met haar vriendin, wat dit met haar doet. Stel je voor, dan is die vriendin dadelijk nog ongelukkiger, en dat is wel het laatste wat harmonie-mens Elise wil. Beter om dan maar zich in te houden, toch?
Beter wachten tot bui is overgewaaid…
Kim heeft een vriendin die als ze zich om wat voor reden dan ook tekort gedaan voelt, venijnig wordt in haar manier van communiceren. Kim blokkeert dan en trekt zich terug in haar schulp, wachtend tot de bui is overgewaaid. Hierover een gesprek aangaan, is een onmogelijkheid, het risico van nog meer venijn over zich heen roept veel stress op. Dan maar liever wachten tot het tij is gekeerd, toch?
Angst voor het uitspreken
Zowel bij Anne, Miranda, Elise als Kim is er angst voor zich uitspreken. De een is bang voor afwijzing, de ander bang om uit de groep gezet te worden, de derde valt nog liever dood neer dan dat ze haar vriendin nog verdrietiger maakt door zich uit te spreken. Dus bagatelliseren ze hun eigen gevoel. Tegelijkertijd vreet dit energie, geeft het stress en hebben ze steeds minder plezier in de vriendschap.
Wat kun je doen
als het niet lekker loopt in een vriendschap, je het graag anders wilt en angst voelt om je uit te spreken:
- Stel je zelf eens eerlijk de vraag: wat zegt het over de vriendschap, als je niet volledig jezelf kunt zijn, als je niet kunt vertellen wat een situatie met jou doet?
- Wat zou het je kunnen opleveren als je je wel zou uitspreken? Merk op wat dit in je lijf doet, in je hoofd, hoe je je dan voelt. Anne vertelt dat ze zoveel ruimte zou voelen, Kim zoveel lichter en blijer, Elise zou zoveel meer ontspannen zijn en Miranda, die heeft even tijd nodig om zich dit voor te kunnen stellen. Ze is zo gewend om te kijken naar wat er allemaal mis kan gaan, als zij zich zou uitspreken, dat haar brein even crasht bij het idee dat uitspreken van haar gevoel ook een positief effect kan hebben. En alles is oké.
- Onderzoek eens bij jezelf, wat erger voelt: blijven inslikken, op je tenen lopen en voegen naar de ander in de hoop dat je dan vriendinnen blijft of de angst van verlies van vriendschap als je je wel uitspreekt, je grenzen aangeeft en gaat staan voor jezelf? Er is geen goed, er is geen fout. Alleen jíj kunt dit voor jezelf bepalen. En weet, je hoeft ook niet per se meteen iets te doen met het antwoord. Eerlijk zijn naar jezelf is een belangrijke eerste stap.
Wat doe jij als je wrijving voelt in een vriendschap? Fijn als je het met me deelt!
PS: kom je er alleen niet uit, stuur me dan meteen een berichtje. Dan kijk ik met je mee in jouw situatie en geef je direct een paar concrete tips mee!