Bietje vol programma deze week. Een paar dagen in praktijk, twee dagen opleiding en vrijdag heerlijk een week met onze oudste naar Malaga. Mijn agenda zo volgeplemd met afspraken en toezeggingen, dat ik ook de avonden hard nodig heb om de boel voor elkaar te krijgen.
Niet heel handig, omdat de opleiding gewoon ook hard werken aan mezelf is en tijd nodig heeft om in te dalen (voor wie het wil weten: ben bezig met een verdiepende opleiding systemisch werken. Joehoe!!).
Genieten
‘Moet’ ik mezelf bewust ‘dwingen’ af en toe stil te staan om te genieten van de voorpret. Want hoe bijzonder is dit?! Dat een van je zoons je vraagt of je zin hebt om een weekje samen op pad te gaan (voer voor een andere blog, want wat is dit werkelijk een groot(s) cadeau). Het helpt dat ik met mezelf heb afgesproken elke dag een paar Spaanse woorden te leren via de Duolingo app (hoewel tijd- en druktechnisch niet echt een heel strak plan).
Betrouwbaar zijn voor jezelf en de ander
Wil ik ook trouw zijn aan mijn commitment om deze zondag weer een blog op jullie digitale deurmat te laten vallen. En wil ik ook kiezen voor mezelf door me niet te verplichten om op zaterdagavond in Malaga nog een blog te ‘moeten’ schrijven. Kiezen voor mezelf betekent hier dus me houden aan mijn commitment én voor mezelf zorgen door een paar dagen losgekoppeld te zijn van werk. Hmmm, tegenstrijdigheden en tijdsdruk: waar ga ik dan nu nog tijd maken voor die blog en om mijn koffertje in te pakken en de laatste boodschappen te doen en tijd om de opleidingsdagen te verwerken en er nog voor het gezin te zijn (met liefst het hele huis nog ‘effe’ aan de kant maken) en en en…
Vertragen
Kies ik ervoor om te v e r t r a g e n. Op de fiets naar de opleiding trager fietsen dan ik normaal zou doen. Waarbij ik geholpen word door de kou en gladheid. Vaker bewust op mijn ademhaling te letten, een tikkie langzamer dan ik vanuit automatisme zou doen, zodat ie zakt naar onderin mijn buik, richting mijn bekken. In de pauze alleen naar buiten, mijn zintuigen richten op mezelf. En dan vertraagd lopen. Net iets langer over elke pas doen dan ik normaal gesproken zonder nadenken zou doen. Het vertragen brengt en houdt me in het hier en nu. Weet: als je snel wilt gaan, durf dan te vertragen. Bijwinst: ik hou aan het eind van de dag meer energie over (kan ik toch lekker even door het huis rausen, haha).
Extraatjes
Voeg ik deze keer een paar linkjes toe van posts die ik op LinkedIn hebt geplaatst en waar veel reactie op is gekomen. Interessant, waardevol, rakend. Ook de moeite waard als je ze misschien al voorbij hebt zien komen.
Over een mooi interview met Francine Oomen naar aanleiding van haar boek Hoe overleef ik wat ik niemand vertel en verschillende stemmetjes (ik-delen) die we allemaal, echt allemaal hebben. Hoe ook al die irritante stemmetjes er in de basis zijn om jou te helpen. Hoe je deze misschien weer wat meer voor je kan laten werken.
Over stereotyperen: ‘… so maybe there is more that brings us together than we think.’
En over mogelijk te snel en te gemakkelijk (ver)oordelen en mijn soms interne geworstel of ik me dan nou wel of niet uitspreek, want tja, ik heb ook genoeg ik-delen die hier wat van vinden…
Over de kracht van systemisch werken en familieopstellingen met een eigen ervaring van mij.
Familieopstellingen 27 januari
👉is er op 27 januari weer een opstellingendag losjes gebaseerd rondom het thema Kiezen voor jezelf. Nog plekken vrij, fijn als je erbij bent. Ook als je het misschien spannend vindt.
Zeg ik voor nu Adios!