Grenzen niet (kunnen/durven) aangeven, deze week hoorde ik niet 1, niet 2, niet 3 of 4, maar zeker 5 klanten verzuchten: ‘ik vind stop zeggen echt supermoeilijk’.
Op de behandeltafel ligt ze, lichaamswerk is een van de mogelijkheden om inzicht te krijgen in en te leren om je grenzen aangeven. Het mooie van ons lichaam is dat het niet liegt en zelfs je brein stil kan krijgen. Regel 1 is dat de klant de regie heeft en haar grenzen bepaalt, waarbij ‘stop’ het magische woord is. Hier komt meteen een mega uitdaging tevoorschijn, want mijn klant weet dus vaak niet waar haar grenzen liggen. En als ze dan voelt waar haar grens ligt, durft ze ‘t niet aan te geven. Ook niet als de druk inmiddels fysiek fiks pijnlijk is. Uit gewoonte probeert ze zich eerst mentaal te wapenen door verzet en weerstand te bieden, dan wringt het lijf zich in allerlei bochten in een poging te ontsnappen aan de druk. Ze blokkeert, kan het niet zeggen en lacht de boel een beetje weg (terwijl ze van binnen verdriet, pijn en onmacht voelt).
‘Stop’ zeggen is een teken van zwakte…
Wat de échte reden voor het niet kunnen uitspreken van ‘stop’ is, wisselt en kan tijd kosten voordat dit helder wordt. Het is ook niet altijd nodig dat ‘de’ reden (meteen) helder wordt. Interessant is de gemeenschappelijke deler die mijn klanten in dit stuk hebben. Mogelijk is het ook herkenbaar voor jou. Want hun reactie op de vraag wat nou maakt dat ze het zo moeilijk vinden om ‘stop’ te zeggen – lees: hun grens aan te geven – is, dat ze het een teken van zwakte vinden, ze moeten dit toch gemakkelijk kunnen (ver)dragen. En hier, tijdens het lichaamswerk maakt hun hoofd er ook nog van ‘dat het vast goed voor hen is, die pijn, dus ze houden het wel vol’. NEEE! Volhouden, doorbijten en inhouden is killing voor het binnen je grenzen blijven.
Says who?!
Als ik doorvraag wie dat dan zwak vindt, blijft het even stil en komt daarna 9 van de 10 keer het antwoord ‘ik zelf’.
Nou geloof ik geen seconde, dat wie van ons dan ook ooit zelf bewust heeft bedacht dat het heel goed voor je is om fysieke, emotionele of mentale pijn in te slikken, te verdragen of dat over je grenzen laten gaan heel gezond is. Vaak hebben ervaringen in onze jonge jeugd je onbewust doen besluiten dat het beter (veiliger) is om met je gedrag vooral mee te buigen in dat wat er in die situatie nodig is om de harmonie te bewaren, je erkenning te krijgen en in ieder geval het gevoel te hebben dat je er toe deed.
Is ‘wroeten’ in het verleden dan per se nodig om los te komen van je grenzeloze gedrag? Ik geloof in én én. Ja, het is helend als je inzicht krijgt in waar je gedrag vandaan komt. Het geeft je begrip voor jezelf en je mind komt tot rust, want die kan het nu plaatsen. Én, los hiervan kun je praktisch aan de slag om wél je grenzen aan te kunnen gaan geven.
Tips om je grenzen te kunnen en durven aangeven
1) kijk naar je zelf vanuit de ‘observeerder’. Hiermee stap je letterlijk uit je eigen ‘verhaal’ en kun je objectief kijken naar of je grens aangeven (in welke situatie dan ook) een teken van zwakte is of juist heel dapper en krachtig is. Wat zou je tegen een vriendin in een vergelijkbare situatie zeggen?
2) stop met steeds te herhalen dat je ‘dit niet kunt en supermoeilijk vindt’ (i.c. je grenzen aangeven). Door dit steeds te blijven zeggen, voed je je beperkende overtuiging en zul je ook nooit je grenzen kunnen aangeven
3) begin met te zeggen tegen jezelf ‘ik kan dit’, ook als je het nog niet gelooft. Maak een nieuwe, helpende overtuiging.
4) maak je angst concreet: wat zou er dan (voor ergs) gebeuren als je ‘zwak’ zou zijn door je grenzen aan te geven?
5) question je angst: is het waar, op dit moment? Zo niet: direct omvormen naar een positieve gedachte, bijvoorbeeld: ‘het is supergoed dat ik mijn grenzen aangeef’. En die ene keer dat je angst wel reëel is: handel er dan naar.
Succes met je grenzen aangeven! Leuk als je met me deelt, waar en wanneer het je gelukt is te gaan staan voor jezelf.
PS Grenzen aangeven ondanks deze tips en je beste intenties toch een brug te ver voor jou. Dat kan en is helemaal oké. Contact me dan nu meteen, maken we een gratis afspraak waarin we kijken hoe ook jij de moed en kracht vindt om je grenzen aan te geven en te kiezen voor jezelf.