Pietje Zekerheid. Haar middle name. Of… is dit slechts een verhaal dat ze zichzelf maar blijft vertellen? Van die kwartjes die pijnlijk helder en helend vallen, weer een laagje dieper…
Mia is al jaren zzp’er. Interimklussen. Niet dat dit haar eigen keus was. ‘Da’s de schuld van het universum’, vertelt ze met een scheef lachje. Want zij, Mia, heeft nooit ondernemer willen worden. Waarom zou je kiezen voor het onzekere bestaan van ondernemer, als je in loondienst gewoon (veilig en zeker) weet hoeveel je eind van de maand ontvangt? Maar ja, toen jaren geleden haar werkgever moest inkrimpen, vloog ze eruit en kon ze gek genoeg wel blijven op interimbasis. En dat is wat ze heeft gedaan.
Tegenkracht
Haar bedrijf staat en loopt voldoende door, maar ze voelt altijd een maar. Alsof het net niet helemaal kan stromen, of niet helemaal mag stromen. Meer en meer loopt ze tegen dat gevoel aan. Het ‘enorm haar best moeten doen’, het gevoel van vechten tegen een onzichtbare tegenstander. Een soort van gas geven met de handrem er nog op. Alleen wie of wat zit dan aan die handrem?? Een iets, wat ze niet kan benoemen.
Zekerheid
Nu is Mia opgevoed met kiezen voor zekerheid. En ook met je nek niet teveel uitsteken, niet te zichtbaar zijn (veiligheid). Niet per se zo bedoeld door haar ouders en wel door haar zo ontvangen en vertaald. Die hang naar zekerheid herkent en erkent ze inmiddels wel. ‘Daar heeft ze geen last meer van’, zegt ze. Mia kan het ook begrijpen bezien vanuit haar roerige familiesysteem. Haar vader is als expat-kind tig keer verhuisd, heeft nergens echt kunnen landen. Hecht enorm aan regelmaat, zekerheid, een weten waar je aan toe bent. Is van de generatie dat je je hele leven bij dezelfde werkgever blijft.
Haar moeder heeft het zwaar gehad in haar jeugd als pispaaltje van de klas. Die heeft als tweede natuur om niet teveel op te vallen, een kei om zich als een kameleon aan te passen aan haar omgeving. Wel zo veilig. Maar dat zijn haar ouders, niet Mia zelf. Toch? Mia heeft zelf een rustige, stabiele en fijne jeugd gehad, zonder veel hobbels. Alle ruimte van haar ouders gekregen.
Loyaliteit naar het familiesysteem
Wordt in de sessies duidelijk, dat dit verhaal van Mia, dat zij nooit ondernemer heeft willen worden, voortkomt uit een onzichtbare loyaliteit naar haar familielijn. Ze zichzelf dit blijft wijsmaken vanuit een trouw zijn aan haar familiesysteem. En daarmee zichzelf belemmert. Als Mia wèl volmondig zou kiezen voor het ondernemerschap met al zijn onzekerheden, zou ze ontrouw worden aan haar familiesysteem. Haar ouders ‘verraden’. En die voelt ingewikkeld…
Daar zit die rem. Met het inzicht komt bij Mia ook het begrip voor die immer voelbare innerlijke strijd tussen zeker-onzeker en veilig-onveilig sinds ze voor zichzelf begonnen is. Een interne strijd waar ze zich altijd tegen verzet heeft, want ‘wat een onzin’.
Eigen pad lopen
Kan ze nu zeggen tegen haar voorouders: ‘dit is jullie lot, jullie pad’. Niet het mijne. Blijf met zachte ogen en open hart naar mij kijken, wanneer ik mijn eigen pad bewandel’. Emotioneert haar dit en voelt ze ook haar schouders ontspannen. Een zucht van opluchting ontsnapt haar. Wanneer het onzichtbare zichtbaar wordt en je vrij je eigen toekomst in kunt stappen.
Weten, welk oud verhaal jij mag loslaten?
9 december is de laatste thema-opstellingendag in 2023. Over oud en nieuw. Van welk niet helpend verhaal, dat jij jezelf nog steeds vertelt, wil jij loskomen? Een oude overtuiging, een ingesleten patroon, conditionering waar je maar in vast blijft te zitten. Die aan je lijkt te plakken ook al wil je anders, ook al probeer je misschien al anders. Gaat het soms goed en schiet je toch weer terug in dat oude, bekende gedrag. En welk nieuw, wel helpend verhaal zou je willen instappen? Aanmelden kan nu met een klik op onderstaande button.