Blog
En wéér tuimel je in die valkuil…
Het hangt in de lucht, lijkt het. De ene coachee na de andere komt binnen met ‘ik heb het gevoel weer helemaal bij af te zijn. Dat ik alles wat ik heb (af)geleerd om beter voor mezelf te zorgen, geblokt heb, volkomen vergeten ben. M’n suffe patronen zitten weer aan het stuur…’. Opvallende overeenkomst: ze hebben allemaal gedoe met moeders. En indirect met broer(s) en zus(sen).
Al wat je moet doen, is gewoon even loslaten
Over loslaten dus. Van suffe patronen (grenzeloosheid…), beperkende overtuigingen (beter om niet zichtbaar te zijn), niet helpende normen (doe maar normaal, dan…), van controle (waarom zou je dit nou willen loslaten?!😆), van gedrag (pleasen). Of wat dacht je van loslaten van oude pijn, verdriet en al dat moeten, van het verlangen nog steeds die erkenning te willen van je ouders…
Emotie-eten als drakenbedwinger
Emotie-eten, ik zou willen dat ik kon zeggen dat ik er totaal onbekend ben…
wat ‘stop’ te maken heeft met een gebroken pols
Alleen al uit de manier waarop je ‘stop’ zegt, valt waardevolle informatie te halen. Want, hóe zeg je stop? Is dat vriendelijk vragend ‘zou je willen stoppen’? Is het bijna smekend ‘zou je alsje-, alsjeblieft misschien willen stoppen, please?’? Is het een ferme ‘STOP!’, een agressieve STOP! (‘of ik hak je hoofd eraf’) of een jammerende-oohh-arme-ik-doe-niet-zo-gemeen stop? En je weet alles is oké. Het geeft inzicht hoe je mogelijk in het dagdagelijkse leven ook (niet) voor jezelf opkomt en je (niet) uitspreekt.
Sneeuw en een lesje van zoonlief
Sneeuw, ik heb er een haat-liefde verhouding mee. Zo veel als ik vanochtend geniet van de sneeuw die neerdwarrelt en de wereld verstilt, zo in de hekel-aan-stand stond ik gisteravond toen diezelfde sneeuw in volle vaart naar beneden denderde.
Een broertje dood heb ik aan rijden door de sneeuw en precies daar word ik gisteravond mee geconfronteerd. Onverwacht en daardoor in eerste instantie extra vervelend. Ik had van tevoren nog zó goed gekeken op de weer-apps en gezien dat de neerslag pas ver nadat ik alweer thuis zou zijn, uit de hemel zou komen vallen. Pfieuw, da’s mooi, dacht ik…
Over voelbare muziek en geurende beelden
Ik weet zeker, dat jij dit ook hebt. Dat een bepaalde geur, dat ene liedje of een zeker beeld of voorwerp gekoppeld zit aan bepaalde herinneringen. Je ook meteen weer voelt hoe je je toen voelde en je de situatie voor je ziet.
We noemen zo’n beeld, geluid of geur in vakjargon ook wel ‘ankers’. Het fijne van ankers is, dat je ze vóór je kunt laten werken. Ze kunnen een bepaalde emotie versterken, of helpen om op te roepen.
Nog meer gratis tips om lekker in je vel te zitten!
Laat je in drie video’s aan de hand meenemen hoe je je van gestrest naar ontspannen kunt voelen met een paar gemakkelijke oefeningen.
Tips en oefeningen die je op elk moment van de dag kunt doen, die weinig tijd kosten en
die hun effectiviteit in de praktijk hebben bewezen.*
* wanneer je je gegevens invult, ga je akkoord met de privacy policy van Sassense
