Blog
Elke dag weer die ene vraag
‘Wat zullen we eten?’ Als er 1 vraag is, waar bijna dagelijks onnodig stress, ergernis en gedoe over ontstaat, dan is het wel wat we vanavond zullen gaan eten (ja, lekker belangrijk en ja, deze blog gaat ergens naar toe, wat ook jou kan helpen).
Chocoladesigaretten
Ze had gelezen, dat als de pijn of het verlangen maar groot genoeg is, er dan de beweging tot verandering komt. En wat ik daar nou van vond. Verdrietig zit ze tegenover me. Een móórd zou ze doen als het haar zou lukken om eindelijk blijvend 15 kg lichter te zijn en zich uit te spreken op haar werk.
Nou ja, dikkerds verdienen ook geen liefde
Ze stapt in het traject, omdat ze graag zichzelf (eindelijk!) zou willen accepteren zoals ze is. Ze heeft een hekel aan zichzelf, eigenlijk vooral aan haar lijf (‘een paar kilo minder zou erg prettig zijn’). En het zou ook prettig zijn, als ze haar grenzen beter zou durven aangeven.
Lekker belangrijk, dat issue…
Als een oud wijf strompel ik de trap af, me vasthoudend aan de leuning aan de ene kant en steunend tegen de muur aan de andere kant. Mijn bovenbeenspieren kunnen het niet meer aan om ook maar iets van wat op een buiging lijkt te maken. Niet te doen, die spierpijn. Een typisch gevalletje van over mijn grenzen. En hoe erg is dat eigenlijk?verklei
Hartverwarmend en ook confronterend en eenzaam
We kunnen niet met en niet zonder. Vriendschappen. Verbinding voelen met anderen, plezier kunnen delen en je gesteund voelen in lastige tijden. Vriendschappen kunnen ook je pijnlijk hard raken in je kwetsbaarheid, je issues en je Zijn. In ‘je niet gezien voelen’, bijvoorbeeld. Of niet serieus genomen of niet goed genoeg voelen. En wat doe je dan?
Een sauna, mega badkamer, een kok aan huis en een Amerikaanse veranda
Het valt stil in mijn praktijk als ik vraag een beeld te schetsen van haar droombeeld als álles mogelijk zou zijn, geld geen rol zou spelen, ze alle tijd aan zichzelf zou hebben, er geen verplichting is die aan haar trekt. Wanneer echt alles mogelijk zou zijn en ze haar diep gewortelde (on)bewuste overtuiging van ‘het leven moet je lijden’ loslaat.‘Ik weet eigenlijk niet wat ik dan zou willen, hoe mijn huis eruit zou zien’, zegt ze. Ik voel haar blokkeren, de crash in hoofd en zie de vertwijfeling op haar gezicht. Lang geleden heeft ze afgeleerd om groot(s) te dromen, komend uit een gezin waar ‘het leven is lijden’ de onbewuste mantra was.