Aaaarrggh! Lichtelijk gefrustreerd loop ik naar beneden. Afgelopen uur heb ik boven mijn laptop gehangen en er gebeurde helemaal niets. Geen inspiratie, geen onderwerp voor mijn blog.
Geïrriteerd ruim ik de vaatwasser uit, pak een paar crackers en ontvlucht uit voorzorg de keuken, zodra een ander gezinslid de ruimte betreedt. Ik weet, dat ik niet op m’n best ben als ik zo’n bui heb. 😉
Focus verleggen
En dan voel ik dat die slechts kleine fysieke beweging en het verleggen van mijn focus een opening heeft gecreëerd om inspiratie te laten gaan stromen. Realiseer ik me dat ik me dan wel had vóórgenomen even stil te zitten, verbinding met meZelf te maken en daarmee ruimte te maken voor een briljant onderwerp voor mijn blog, maar heb ik daar geen actie aan gegeven. Ben ik direct opgeslokt door ‘geneuzel-dingetjes’. Dusss, terug achter de laptop, een paar keer rustig diep in- en uitademend, voel ik verbinding met meZelf en binnen no time heb ik ‘m: ‘Hoe erg is het eigenlijk om niet te weten?’.
Nou, daar kan ik boeken over vol schrijven waarom het echt heul erg is om niet te weten en jij vast ook. Nope, daar gaat de blog nÃet over. Dat zou te makkelijk zijn, haha. Wel over dat het heerlijk kan zijn om niet te weten, wat het je kan opleveren…als je je er aan durft over te geven…(small detail, I know😅).
Stress van het niet-weten
We kennen allemaal de stress en frustratie van niet-weten. Je zit op een examen, leest de vraag en je weet het antwoord niet. Of erger, je weet dat je het antwoord weet, alleen nu even niet. Of dat je tijdens een teamoverleg het antwoord schuldig moet blijven op een vraag van je manager. Je loopt naar zolder om iets te pakken en halverwege de zoldertrap weet je niet meer wat je ging eigenlijk ook alweer ging doen (ik geef de overgang de schuld). Je gaat een weekendje weg met je team en hebt geen idee van hoe, wat, waar (heel naar als je een controlfreak bent). Of dat je niet weet waar je blog deze keer over kan gaan 😊. Vervelend, maar meestal wel overkomelijk.
Radeloze stress van het niet-weten
Maar wat als je slecht in je vel zit, je al van alles uit de kast hebt getrokken om uit die dip te komen, je tig zelfhulpboeken hebt gelezen, misschien al hulp hebt gehad en je rationeel echt wel weet wat je dan zou moeten doen, maar dat het nog steeds niet lukt? Dat je het echt niet meer weet? En dat je het daar Spaans benauwd van krijgt. Je in een staat van paniek dreigt te belanden, met zo’n krampbal in je buik en druk bij je borst. We het dus niet meer hebben over de categorie ‘ik weet niet waar mijn sleutels liggen’. Wat dan?
Oké zijn met niet-weten
De allereerste stap is een diepe inademing, gevolgd door een diepe ontladingszucht en dan tegen jezelf te zeggen dat het oke is om niet te weten, dat je oké bent met je niet-weten. Ja, serieus. Oké zijn met je niet-weten. Geef jezelf toestemming om niet te weten.
Haal diep adem in en adem rustig uit. Haal nog een keer adem Ãn dat kl*tige gevoel van niet-weten, door je frustratie, angst of wanhoop heen en laat los bij de uitademing. Voel wat dit met je doet. Er is niks veranderd aan de situatie en toch word je nu rustig, kom je hier in het moment en daar liggen de mogelijkheden (weg van het probleem).
De mindfuck van niet-weten
Als je namelijk zo hard werkt om wél te weten, fixeer je teveel op het probleem en het analyseren ervan in de hoop dat dit je gaat helpen in het vinden van de oplossing. Gaat niet gebeuren, je doet te hard je best en kijkt bovendien in de verkeerde richting. Wat er wel gebeurt, is dat je brein alleen maar meer verkrampt, je negatieve emoties nog meer vat op je krijgen, waardoor je kans op het vinden van een oplossing nog kleiner wordt. En zo zet de negatieve, vicieuze cirkel zich voort.
Vind je sleutels
Een voorbeeld, voor sommigen van jullie een dagelijks voorkomende situatie: als je niet meer weet waar je sleutels zijn, helpt het niet om heel hard te denken en piekeren waar je ze nou toch neergelegd had (en boos worden op jezelf of een ander de schuld geven helpt al helemaal niet). Wat wel werkt is even iets anders te gaan doen, het sleutel-issue los te laten, waardoor je brein en Zijn ontspannen en er ruimte komt om de plek van je sleutels te laten oppoppen vanuit je onbewuste.
Ook in pittige situaties, zoals slecht in je vel zitten, begint de verandering met (opnieuw) verbinding maken met jeZelf bijvoorbeeld d.m.v. je ademhaling en oké te zijn met niet-weten hoe je uit de dip komt. Grote kans dat je jezelf hiermee iets nieuws aanleert en dat kost tijd. Je hebt ook niet in 1 dag leren lopen. Geduld en mildheid naar jezelf.
Regie over je brein
En dan heb je ook nog je brein, die het mogelijk niks vindt dat je ‘anders’ gaat doen, want verandering kost energie en ons brein is nu eenmaal lui. Dus zal je brein z’n best doen om jou bij het oude bekende te houden van vooral in het probleem blijven wroeten in de (kansloze) hoop om zo tot een wel-weten te komen.
Blijf tegen jezelf zeggen ‘het is oké om niet te weten’ (adem het in) én blijf weg van wat je niet wilt (‘ik wil niet meer depressief zijn’) en focus op wat je wel wilt, bijvoorbeeld ‘ik voel me blij, ontspannen en energiek’.
Het mooie van niet-weten
Het mooie van niet-weten is dat alles mogelijk is, je niet gehinderd wordt door enige kennis-grenzen en dat je onbewuste de kans krijgt verrassende inzichten te geven. Met een niet-weten houding kun je met veel meer nieuwsgierigheid en openheid naar een ander luisteren. Kun je onbevangen het onbekende tegemoet treden. Je geeft jezelf toestemming om te mogen ontdekken. Wat een vrijheid geeft dit!
Leuk als je met me deelt wat het niet-weten jou voor moois heeft gebracht!