‘…Maar ik moet niet zo zitten miepen. Anderen hebben het veel slechter.’ Een veelvoorkomende zin bij mijn klanten. Mooie mensen, die aan de buitenkant alles voor elkaar hebben: leuke partner of gelukkig single, fijne baan met fijne collega’s, trouwe vriendenkring, zorgen voor zichzelf d.m.v. sport, yoga en bezoekjes aan de sauna en zijn regelmatig met persoonlijke ontwikkeling bezig. Meditaties, zen-webinars, mindfulness-oefeningen en boeken als ‘leef in het NU’ zijn goede bekende.
Dat ze zich al maanden, zo niet al jaren in toenemende mate vermoeid voelen, overlopen, slechter slapen en ‘steeds minder kunnen hebben’ mag geen naam hebben. Want ze hebben het immers toch zo goed, niks te piepen dusss…toch? NEE! Door te zeggen dat je niet, nooit, ever mag miepen, misken je je eigen pijnstukken en gevoel. Het gaat niet om vergelijken wie het het slechtst heeft en daarmee automatisch het recht verdient om wel te mogen klagen of hulp te zoeken. Appels met peren vergelijken, niet te doen, gewoon niet doen.
Jong geleerd
Mijn klant blijkt een overtuiging te hebben ontwikkeld dat ze niet oké is als ze zichzelf is. Een overtuiging waarvan het zaadje al vroeg werd geplant en ontkiemde door een aantal vervelende ervaringen die ze als jong grietje had. Dan was ze te druk, dan weer juist te stil of ze werd achterbaks genoemd. Ze weet nu nog niet waarom, maar zeult deze herinnering en afwijzing inmiddels wel al 40 jaar met zich mee. Of ze kreeg weer de schuld, terwijl het haar broertje was die de rottigheid had uitgehaald. Maar ja hij was het ‘prinsje’ van de familie, dus die had het nooit gedaan.
Álles voor erkenning
Los van of dit waar is, is dit de waarheid voor mijn klant. Heeft het haar hard geraakt en gekwetst en om te kunnen ‘overleven’ (erkenning krijgen en gezien worden door haar ouders, door ‘autoriteiten’) is ze aangepast gedrag gaan vertonen. In haar geval door heel goed aan te voelen, wat de ander van haar verwacht en zich daar dan naar te gedragen, ook als dit tegen haar eigen natuur in gaat. Dit gedrag heeft járen goed gewerkt. Ze werd gezien, kreeg erkenning en bevestiging van ‘de anderen’, maar niet van zichzelf…
Wat het toegeven, dat ze niet lekker in haar vel zit nog lastiger maakt, is dat ze voor een deel ook echt gelukkig ís. Alleen dat op de achtergrond sluimerende en ongelukkige gevoel laat zich steeds slechter wegduwen en neemt meer en meer de overhand.
Blijvende, prikkende herinneringen
We gaan het niet groter maken dan het is en zeker ook niet kleiner. Een van de valkuilen van mijn klanten is, dat ze vinden dat ze alleen recht van spreken zouden mogen hebben, als hen iets heel traumatisch zou zijn overkomen in de orde van misbruik, het verlies van een ouder op jonge leeftijd of een ernstige ziekte. Dat al die speldenprikken van vervelende herinneringen, die hen nog steeds bezighouden en confronteren met het gevoel van er niet toe doen, afwijzing en vooral moeten pleasen, niks voorstellen. Maar weet je, een afwijzing van een docent – je wordt wéér niet geloofd, als je zegt dat jij echt niet degene was die aan het praten was – door je de klas uit te sturen om een briefje te gaan halen bij die enge, strenge rector kan een zodanige kras geven in je eigenwaarde, dat er een basisgevoel ontstaat, dat als puntje bij paaltje komt, je toch niet geloofd zal worden. Dus why bother en vooral: heel erg je best doen om te voorkomen dat je in ooit weer in zo’n situatie belandt.
Neem het serieus en geef het aandacht
Wanneer een bepaalde, vervelende herinnering op gezette tijden blijft oppoppen, dan heeft deze je iets te vertellen. Als er een ogenschijnlijk onlogisch, ontevreden, vermoeid en zwaar gevoel in en om je heen hangt, dan wil er iets gezien worden. Een pijn, een emotie, die nog niet volledig is verwerkt en die geheeld wil worden. Sta er bewust bij stil, geef het aandacht, voel wat jou toen geholpen zou hebben (bijv. erkenning, troost, dat alles er mag zijn, ook als je gedrag mogelijk niet oké was), geef aan jeZelf alsnog dat wat je toen nodig had of vraag hulp hierin.
Gelukkig van buiten én van binnen
Erkennen en omarmen geeft je ruimte, je energie lekt niet meer weg en kun je gebruiken voor jezelf voor waar jij blij van wordt. En uiteindelijk heb je dan niet alleen aan de buitenkant alles op orde, maar bén je van binnen ook heel, gelukkig en blij met jezelf.
Zou je dat ook wel willen, mogen miepen én opruimen van beperkende overtuigingen? Ervaren hoe het voelt als je aan de slag gaat met helpende overtuigingen? Stuur me meteen even een berichtje en dan bekijken we samen in een ‘piep en miep-sessie’ wat jou gaat helpen om lekkerder in je vel te zitten.