‘houden van jezelf’. Of eigenlijk ‘niet houden van jezelf’. Bijna altijd zit dit thema verstopt in situaties die hier niets mee te maken lijken te hebben. Denk aan gedoe op je werk, onenigheid met je beste vriendin, je onbegrepen voelen door je partner of geneuzel met je vader of moeder. Waarbij je je niet gezien voelt, geen erkenning krijgt, het nooit goed kan doen. Ken je die?

Mogen zijn wie je bent
Als we hier verder op inzoomen en dit onderzoeken, komen we bijna altijd uit bij de kinderjaren en het gemis toen van erkenning van je ouders. Het gevoel dat je niet mocht zijn wie je was, je je ging aanpassen om die liefde maar wel te krijgen. Om het (h)erkennen hiervan ingewikkelder te maken: cliënt is er in eerste instantie regelmatig helemaal niet klaar voor om zijn opvoeding of relatie met ouders onder de loep te nemen. Zit er weerstand op en weet cliënt haarfijn te vertellen hoe fijn zijn jeugd was of te vergoelijken waarom zijn ouders er niet altijd konden zijn voor hem, zoals hij toen nodig had. ‘Ze hebben hun best gedaan’, hoor ik vaak.

Wanneer je als kind niet gezien bent voor wie je bent (met al je nukkig-, eigenaardigheden of ‘anders zijn’) leer je in feite dat je het niet waard bent om van jezelf te houden zoals je bent. En ga je in je leven op zoek naar erkenning, dat je er wél mag zijn.

Bewustwording
In de sessies gaat het er niet om of je je ouders snapt of dat ze hun best hebben gedaan. Het gaat erom dat jíj jezelf gaat snappen, durft te gaan voelen, wat je nodig had en wat je niet hebt ontvangen. Dat je erkent dat er in jou letterlijk een jong meisje/jongetje zit, dat nog steeds van zijn ouders wil horen, dat-ie goed is zoals-ie is. Dat je de pijn, het verdriet en boosheid durft te laten zijn. Dat je je er bewust van wordt, dat je door dit gemis aan erkenning en bevestiging, dat jij werkelijk goed bent zoals je bent, geleerd hebt jezelf af te wijzen i.p.v. van jezelf (‘the good, the bad and the ugly part’) te houden. Dat je boosheid en verdriet hierover niks te maken hebben met of je ouders niet beter wisten. En dat je je deze erkenning nu zelf mag gaan geven en het houden van jezelf steeds meer ruimte krijgt. Het gaat niet om verwijten maken of ‘de schuld’ ergens neerleggen. De inzichten geven je bewustwording en daarmee komt het helingsproces op gang, verdwijnt de ballast, voel je ruimte en vrijheid. En zou het zo maar kunnen dat je relatie met je ouders, je partner of de verhoudingen op je werk hierdoor gemakkelijker en minder ingewikkeld worden.

Loop je hier ook tegenaan, voel je onvrede met jezelf, heb je eigenlijk een hekel aan jezelf? En wil je hiermee aan de slag? Of heb je naar aanleiding van deze blog vragen, neem dan contact met me op. Ik help je graag verder.