Gedoe rondom relaties. Dat ook (zelfs) iets wat superleuk is intern gedoe kan opleveren. Het kwam afgelopen weken veelvuldig voorbij. Relaties in alle soorten en maten. Collegiale relaties, met je ouders, je kinderen, met je partner, met je ex. Wat uiteindelijk natuurlijk start met… je relatie met jezelf.
Wat zegt dit over jou?
Een waarheid en dooddoener van jewelste tegelijk vind ik de zin ‘als je last hebt van een ander(mans gedrag), dan zegt dat iets over jou.’ Kan het bloed onder mijn nagels vandaan halen, deze zin en ja: ik stel de vraag ook vaak genoeg in de praktijk ‘wat maakt dat het je raakt?’. Want in de kern klopt het én soms vind ik ‘m tekort door de bocht. Je kan nog zo goed in je vel zitten, als iemand maar lang genoeg op dezelfde plek loopt te prikken, dan gaat het toch zeer doen. Je bent ook maar mens.
Kijk maar naar die oude, ingesleten stenen trappen, die je ziet bij een eeuwenoud monument, ruïne of zo’n historisch stadje: die treden zijn ijzersterk, die ons gewicht prima kunnen (ver)dragen en toch zijn ze ingesleten, simpelweg omdat er jaren- en soms eeuwenlang elke dag op dezelfde plek zoveel voetstappen overheen gegaan zijn.
Zelf de regie houden
In de basis ben ik het er dus mee eens; als een ander jou raakt, kwetst, ontregelt, emotioneel pijn doet, beledigt, kan dit jou inderdaad alleen maar raken, als er wat te raken valt bij jou, in jou. Dus, in plaats van naar de ander te wijzen (‘het is jouw schuld’), kun je onderzoeken wat er dan geraakt wordt in jou en wat hier aan de basis ligt. Én houd in gedachten: binnen je grenzen, dat je lerende bent. En ook, als een ander je beledigt en het raakt je niet, kun je het nog steeds niet oke vinden, dát die ander je beledigt.
Overloaded
En soms raakt een opmerking je ineens, terwijl deze eerder niet zo raakte. Misschien merk je het zelf ook wel eens. Een opmerking, stress op je werk of het gepluk van alle kanten aan jou(w tijd en energie) kun je in periodes prima hebben, en dan ogenschijnlijk plotseling reageer je kribbig, kortaf en is het je allemaal teveel. Terwijl de hoeveelheid gepluk aan jou hetzelfde is als de weken daarvoor. Wat is er nu anders dan? Waarschijnlijk voel jij je anders, of zijn er andere gebeurtenissen bij gekomen, die ook je aandacht en energie hebben gevraagd. En tja, je kunt je emmertje met energie maar over zoveel zaken tegelijk verdelen…
Tips
Een aantal inzichten en tips die bij mijn coachees de revue passeerden, misschien zit er ook een pareltje voor jou tussen:
• Onderzoek wat je in een eerdere situatie geholpen heeft om weer goed in je vel te gaan zitten. Dat zijn je hulpbronnen waarvan je al ervaren hebt, dat ze werken. Naast je eigen pareltjes, zit ‘t vaak ook in: tijd voor jezelf maken, vertragen en zijn met het ongemak dat je hierbij kan voelen
• vraag om hulp: praat met een vriendin/broer/zus die kan luisteren zonder meteen met oplossingen te komen. Of ga naar een coach of therapeut
• Beweeg: wandelen, sporten, dansen, het huis poetsen. Het brengt je in een positive state of mind, waardoor je met afstand kunt kijken naar de situatie. En je kunt zien, wát er werkelijk in jou geraakt is
• Focus op wat je wilt, waar je naar toe wilt, niet waar je vanaf wilt: Niet ‘ik wil niet dat mijn ex zaken over de hoofden van onze kinderen uitspeelt’ (al heb je nog zo gelijk) en wel ‘dit hoort tussen mijn ex en mij’ (en vandaaruit je beweging maken)
• Als je wilt dat het gedrag van een ander verandert, zul je zelf iets in je gedrag moeten veranderen. Hou zelf de regie, anders maak je je afhankelijk van een ander. Dus niet wijzen met een vingertje, al heb je misschien gelijk
• Erkennen van wat je voelt, dat geeft je ruimte. Dus: je ervaart pijn, verdriet, ergernis, frustratie, boosheid. Dit er laten zijn én dan bekijken welke richting je wél op wilt.
• Ga schrijven. Zet de wekker op 20 minuten en schrijf totdat de wekker gaat elke zin op die in je opkomt. Zonder op punten en komma’s te letten, zonder te letten op de samenhang of het wel logisch is. Wees eerlijk (dus zorg, dat niemand die schrift kan lezen). Als je vastloopt, blijf je toch schrijven, schrijf het laatste woord maar eindeloos op, totdat er een nieuwe zin naar boven borrelt. Zo schrijf je je hoofd leeg en krijgt je onderbewuste een kans jou te laten zien, waar het echt over gaat.
Familieopstellingen
En soms is er meer of iets anders nodig dan een tip of inzichtgevend gesprek. Zo vertelt Suzanne afgelopen week, dat haar relatie met haar ouders zoveel relaxter is sinds ze mee heeft gedaan aan familieopstellingen, waarin ze o.a. gekeken heeft naar haar relatie met haar vader. Dat ze nu niet meer meteen op de kast zit, als ze het weer eens mega oneens zijn over bijvoorbeeld de ellende die in de wereld speelt, maar dat ze haar ouders ‘gewoon’ kan laten zijn incl haar eigen gemis, dat daardoor de gesprekken oppervlakkiger zijn.
Laat een andere opstelling zien, dat het gaan samenwonen (je zou toch zeggen ‘een superleuk iets’), een stressfactor bij Kyra is, omdat er in die beweging een oud kindstuk wordt geraakt. Een gemis van vroeger vanuit haar ouders en pijn dat ze ‘er niet mocht zijn precies zoals ze is’. Met het aangaan van samenwonen komt de pijn omhoog, van (vast) weer van alles moeten inleveren. Helend om dit stuk te zien en te erkennen en de realisatie, dat je niet meer dat jonge, gekwetste kind bent. Dat je nu zelf in staat bent, deze erkenning te geven.
Een bruggetje naar de opstellingendag op 30 november, met als thema je relatie met je vader/moeder. Wanneer je telkens weer gedoe hebt met je ouders of elke keer weer tegen hetzelfde issue aanloopt, in een bepaald patroon blijft hangen, al weet je rationeel heel goed hoe het zit en anders zou ‘moeten’. Zou het kunnen dat er iets in je familiesysteem gezien en erkend wil worden. Voor meer info en aanmelden, klik hier
Voor de opstellingendag op 14 december is er nog plek voor representanten. Er zijn die dag 4 opstellingen, de plek van vraagstellers zijn al vergeven. Check hier