Ze stapt in het traject, omdat ze graag zichzelf (eindelijk!) zou willen accepteren zoals ze is. Ze heeft een hekel aan zichzelf, eigenlijk vooral aan haar lijf (‘een paar kilo minder zou erg prettig zijn’). En het zou ook prettig zijn, als ze haar grenzen beter zou durven aangeven.
Aan de buitenkant een vlotte, zelfverzekerde dame, intelligent, bewust, mooie carrière, fijne vriendenkring, goede band met haar familie, diverse sociale activiteiten, actief in een teamsport. Je zou denken, dat deze dame haar leven prima op orde heeft en dat is ook zo. Tegelijk voelt ze op de achtergrond 24/7 een sluimerende zelfafwijzing. Tijdens het traject blijkt een ogenschijnlijk klein, vervelend event in haar jonge leven diepe impact te hebben op haar gevoel van eigenwaarde, waar ze haar hele leven al last van heeft.
Eigenwaarde
Kiezen voor jezelf, jezelf het waard vinden, het zou zo eenvoudig ‘moeten’ zijn en in de praktijk is het vaak zo moeilijk. Angst voor (de pijn en het verdriet bij) afwijzing, om gek of asociaal gevonden te worden, schaamte en schuldgevoel weerhouden je ervan om jezelf op de eerste plaats te zetten. Inmiddels weet je rationeel echt wel dat het goed is om eerst te voelen wat goed is voor jou en weet je ook dat dit niets met egoïsme te maken heeft. Maar ja, tussen weten en daar ook naar handelen zit nog al eens een gapend gat. Suffe stemmetjes die maar in je oor blijven tetteren en beperkende overtuigingen die door je hoofd blijven zoemen, dat het beter is om te pleasen, je aan te passen en je gevoel te negeren.
Dit is je overlevingsmechanisme talking. Deze ontstaat doordat je op een moment in je leven een beslissing neemt, die jou op dat moment helpt, je veilig houdt of verzekert van het wel krijgen van erkenning, maar die in de loop der jaren tegen je is gaan werken en je nu mega in de weg zit. Alleen, leer een overlevingsmechanisme maar eens af…
Je bent te zwaar
In de sessies komt naar boven, dat deze prachtige dame, Merel, als grietje van een jaar of 7, 8 op het schoolplein per ongeluk afkeurende opmerkingen van andere moeders naar haar eigen moeder heeft opgevangen: ‘Merel is wel aan de stevige kant. Moet je niet wat meer op haar lijn gaan letten?’. Dit hakt er stevig in bij Merel en op dat moment trekt ze, zo jong als ze is, de conclusie dat je dus blijkbaar niet oké bent als je wat zwaarder bent dan gemiddeld. Dat er dan dus niet van je gehouden kan worden, want je bent immers niet ‘goed genoeg’.
Besluit Merel een muur om zich heen te bouwen om voortaan beschermd te zijn tegen afwijzing en teleurstelling. Wat zich op latere leeftijd vertaalt in dat liefde van een partner dus niet voor haar weggelegd is. Je kon het maar beter duidelijk hebben. Het zou haar een hoop pijn en verdriet besparen, want afwijzing was nu uitgesloten. Toch?
Vervuld én leegte
En dus ze is haar hele leven alleen gebleven, nooit een relatie gehad. Door een keuze die ze ooit heeft gemaakt uit zelfbescherming en die haar in de loop der jaren heeft ‘overgenomen’. En hoe goed en vervuld haar leven ook is, blijkt dit een permanent sluimerende leegte en gemis.
Bewustwording, het herkennen en erkennen en daarna het omarmen van de pijn en het verdriet is helend. Kan ze dit nu omvormen naar wél oké zijn met zichzelf, inclusief de extra kilo’s. Komt er ontspanning, rust en in harmonie zijn met zichzelf. Ook zonder partner.
Weten wat ik voor jou kan betekenen?
Kijk eens bij de ervaringen van klanten.