Commitment, het thema van afgelopen week. Bij mijn coachees, bij mezelf en ook binnen mijn gezin. Tijdens het avondeten kaart ik aan dat dit mijn onderwerp voor komende blog wordt. ‘Schrijf maar op, mam, dat je de ruggengraat van een goudvis hebt als het om commitment gaat om te stoppen met chocola snoepen…’.
Okeee dan, ik hou ook van jou, schat 😆. Ze hebben natuurlijk hartstikke gelijk, behalve dat ik nog nooit het plan heb gehad om helemaal te stoppen met chocola. Ik weet wanneer iets (nog) een brug te ver is, haha 🤪😅. Anyway, ‘we’ gaan het deze blog niet alleen over mij en mijn zwakheden hebben.
Doen wat je zegt te doen
Wil ik over commitment ook gezegd hebben (met toestemming van zoonlief): keigoed van één van onze jongens, dat ie à la de lessen van het boek Miracle Morning elke ochtend vroeg opstaat, óók in zijn vakantie en óók als zijn lesdagen laat beginnen. Heeft ie met zichzelf afgesproken (= commitment!) dit een maand lang te doen, inclusief elke dag beginnen met mediteren, minimaal zoveel tijd aan lezen te besteden én met een van zijn broers samen een maand lang op geen enkele social medium te zitten.
Geen Facebook, geen Snapchat, geen Instagram. Ook niet toen ze zich de eerste paar dagen dood verveelden en zich er van bewust werden hoe vaak ze normaal ‘effe’ (wat al snel zomaar een uur wordt) doelloos scrollen door de apps. Doe ik mee door de apps van mijn telefoons halen en alleen zakelijk via de laptop 2x op een dag even incheck.
De illusie van voornemens
Wat kun jij met commitment? Het is nu half januari en dat roept de vraag op: hoe staat het met jouw voornemens? Die voornemens van 1 minuut over 12 gemaakt op 1 januari? Is het bij een voornemen gebleven, ben je er wel mee begonnen, maar is het alweer aan het verslappen, heb je de handdoek inmiddels in de ring gegooid, of hoor je bij die zeldzame groep bij wie het voornemen een besluit is geworden en ben je dus nog vol in de actie? En je weet: alles is oke.
Dat vreselijke proberen
We hoeven er niet ingewikkeld over te doen, zo ergens tussen half en eind januari zijn bij de meesten van ons de voornemens als sneeuw voor de zon verdwenen. Reden? Een voornemen is een besluit zonder actie. We hangen er niets aan vast, niets aan op, er hangt niets van af. We gaan het ‘proberen’. Brrrr, vreselijk woord, proberen: dat is je bij voorbaat al indekken, dat het als het je niet lukt, dit echt niet erg is, want je had immers gezegd, dat je het ging ‘proberen’. Right…
Ook als je geen zin hebt
Wat niet helpt, is dat je een voornemen of commitment vaak uitspreekt op een piekmoment, wanneer je in de juiste mood bent, je er écht echt voor gaat en dan ook daadwerkelijk gelooft dat het je deze keer gaat lukken. Maar commitment zit ‘m erin, dat je ook doorzet, als die motivatie ergens in je tenen verstopt zit, je een mega butdag hebt, je kneitermoe bent, het slecht weer is, je kinderen zeuren, je opkomende koppijn hebt en de weegschaal na een week afzien aangeeft, dat je slechts 50 gram lichter bent, terwijl je de hele week op een wortel en drie crackers hebt geleefd (overigens volledig af te raden, dit is natuurlijk onverantwoord).
Babysteps, als het stroomt
Dit is waarom ik voorstander ben van babysteps afspreken met mijn coachees. Mijn coachees zijn tot op het bot gemotiveerd, willen het liefst het commitment aangaan om alle nieuw opgedane inzichten, bewustwordingen en geleerde oefeningen meteen in te zetten om zo snel mogelijk van hun issues en problemen af te zijn en een heerlijk, ontspannen en vrij leven te leven. Fantastisch natuurlijk en in het begin gaat het vaak ook goed. Je ziet kansen, ruikt mogelijkheden, hebt nieuwe tools, voelt hoe goed het je doet, je zit in een flow.
En babysteps, als het niet stroomt
Maar er komt een moment, echt, bij iedereen dus ook bij jou, dat het lastig wordt (je weet wel: moe, hoofdpijn, gezeur op je werk, geen zin) om niet terug te vallen in oude, bekende, bloedirritante valkuilen. En dan, dan is het heel fijn, als je met jezelf een commitment had gemaakt om slechts op 1 vlak met 1 kleine verandering aan de slag te gaan op weg naar een nieuwe gewoonte. Eentje, die je je misschien dan al eigen hebt gemaakt. Waardoor je als je in een dip zit, dat ene dingetje toch succesvol anders blijft doen. Wat jou weer enorm motiveert om daarna een tweede kleine verandering door te voeren en je die weer eigen te maken. En dan een derde en dan… je begrijpt mijn punt.
Wat wordt jouw eerste babystep voor een leven zoals jíj het wilt leven? Energiek, licht en ontspannen, met ruimte, een stil hoofd! Een leven zonder keuzestress, zonder overvraagd worden of te vaak ja-zeggen. Een leven met me-time, waarin je je grenzen moeiteloos aangeeft en pleasegedrag verleden tijd is. Leuk als je het met me deelt!
PS1 voor wie graag meer wil weten, hoe je dan wel een haalbaar voornemen maakt, klik hier.
PS2 Ennuh, behoefte om effe te checken of zo’n leven ook voor jou is weggelegd (ja natuurlijk is!)? Contact me! Kijk ik vrijblijvend in een inzichtsessie met je mee, waar jij het jezelf gemakkelijker kunt maken.