Heerlijk, dat euforische, blije gevoel, wanneer je iets gedaan hebt, waarvan je dacht dat je het te eng, te moeilijk of te erg zou vinden om te doen en het dan toch gedaan hebt. Die zo’n aanloop kent met buikpijn, rode wangen en gestotter. Of het nou gaat om een presentatie geven, je uitspreken naar je manager of de stap om eindelijk een coach in de arm te nemen voor jezelf 😉
Niet 1, maar meteen 10 video’s
Leuk, die challenge die ik met mezelf ben aangegaan om video’s te maken. En dan niet 1 video, maar gelijk maar meteen 10 voor een tiendaagse, waarin ik jullie elke dag gratis een tip of advies geef om je te helpen bewust(er) te worden van hoeveel vaker dan je denkt je wél een keuze hebt. Over hoeveel ruimte en ontspanning je dat oplevert en je energie bespaart, waardoor je eindelijk toekomt aan jezelf.
Met vallen & opstaan en 1000 excuses om maar niet
Dat het leren van nieuwe dingen met vallen en opstaan gaat, dat weten jij en ik. Dat je eerst eindeloos tegen die drempel aan zit te hikken, is je vast ook bekend. Dat áls je die stap dan zet, het negen van de tien keer niet gelijk vlekkeloos en perfect is, herken je zeer waarschijnlijk ook. En aangezien ik net zo menselijk ben als jij én ‘de lat hoog leggen’ een bekende makker van mij is, had ook ik tig excuses om die eerste stap maar niet te zetten…
Anyway, ik dwaal af, want met een 6 tal video’s klaar ben ik goed op weg. En dan komt alsnog de klad erin. De boel stagneert en het is inmiddels al een paar weken geleden dat ik nr 6 heb opgenomen. De reden? Eerlijk? Ik ben aan het duiken, nu het einde van het opnemen nadert. Want als het af is moet ik het lanceren, en dat vind ik naast supercool vooral ook superspannend. Want 10 dagen met mijn koppie op diverse social media vind ik nogal wat (mijn buik maakt een kronkel bij het idee alleen al).
Sch**t aan de wereld
Na een vriendelijke, stevige schop onder mijn kont van de videovakvrouw, trek ik zonder enige voorbereiding de stoute schoenen aan om buiten te gaan oefenen. Nog niet voor het ‘eggie’, was het plan. Beetje kletsen tegen dat ding (mijn telefoon op een selfiestok) en vooral zogenaamd nonchalant om me heen kijken, intussen de stok snel wegwerkend als ik ook maar denk in de verte iemand te zien aankomen. Bovendien kan filmen nu ook helemaal niet, want het waait mega en het steeds wisselende licht door zon met wolken zijn ingrediënten voor een mislukte video. Ik zei al: ‘Dat was het plan’…
De real deal: puur en kwetsbaar
En toen bedacht ik me: ‘Weet je wat? Ik geef jullie eens een kijkje achter de schermen inclusief versprekingen, een scooter en harde wind. Vet uit mijn comfortzone, met hickups en gemopper op mezelf.
‘Practice what you preach’: als ik iets meegeef aan mijn klanten, dan is het wel: lat lager leggen, mild zijn naar jezelf en alles mag er zijn’ (adem in, adem uit).
Dus komt ie: puur en kwetsbaar, een video die veel strakker had kunnen zijn en waar ik vooral bij voel: ‘I did it and I did not die’. BAM!
Leuk als je me laat weten wanneer jij jezelf voor het laatst uit je comfortzone hebt getrokken en hoe gaaf dat na afloop was!