Of ze zélf zichzelf eigenlijk nog wel leuk en gezellig vindt met een ‘saai’ (haar woord) glas spa rood in haar ene hand en een komkommertje in haar andere hand in plaats van een glas wijn en een lekker toastje met Franse kaas bij een borrel? Ze kijkt betrapt en lacht schuchter…

Kiezen voor jezelf, oh zo simpel…not…
Kiezen voor jezelf en doen wat goed voor jou is, het klinkt fantastisch eenvoudig en wat doen we er in de regel toch ingewikkeld over. Al die duiveltjes die vanaf je schouder in je oor tetteren, wat anderen er allemaal wel niet van gaan vinden, als dat wat jij kiest afwijkt van ‘de norm’ (wat dat dan ook moge zijn en wie dat dan ook verzonnen heeft) en de angst die dit oproept. De mensen zouden je toch eens raar vinden of belachelijk maken of … vul zelf maar in.

Ook ik heb ze af en toe nog, hoor, die duiveltjes, niks menselijks is mij vreemd. Gelukkig weet ik inmiddels ook, dat als mijn verlangen naar die verandering (en dan vooral het resultaat) maar groot genoeg is of de pijn te groot wordt, dat de verandering dan komt. Wordt het minder belangrijk wat een ander er mogelijk van zou vinden.

Alles om er maar bij te horen
Zo is alcohol niet aan mij besteed. Nooit geweest, zal het ook nooit worden. Ik vind het maar onaangenaam branden in mijn keel en slokdarm en de smaak van wijn vind ik gewoon niet lekker, ook niet die van heul goede wijn. Dus drink ik het niet meer. Daar ben ik nu echt helemaal oké mee, maar dat is niet altijd zo geweest. In mijn studententijd was ik ervan overtuigd dat alcohol drinken een noodzaak was om ‘erbij te horen’. En erbij horen vond ik van levensbelang. Dus dronk ik biertjes, wijn, Bailey’s (juk) en bessen-jus (ja, dames-studenten van de negentiger jaren, herinnert u zich deze nog nog nog…🤣 ). Als ik maar niet ‘anders’ gevonden zou worden (daar had ik al genoeg vervelende ervaring mee gehad) en vooral wel als ‘one of the guys’, gezellig en leuk.

In diezelfde tijd had ik ook regelmatig dinertjes met mijn schoonfamilie. Bij mijn schoonfamilie houden ze van wijn en ze hebben ook veel verstand van wijn. Een van mijn zwagers kan zo prachtig vertellen over de afkomst, afdronk en smaak van wijn, dat ik daarom alleen bijna aan de wijn zou gaan. Bij het diner kende elke gang haar eigen, daarbij passende wijn. Ik was jong, onder de indruk en geen haar op mijn hoofd, dat ook maar overwoog om te zeggen, dat ik alleen water bij het eten wilde. Stel je voor dat ik zou worden ‘afgekeurd’. Ik vond halfzachte manieren om er deels onderuit te komen: ik sloeg bij een gang een keer de wijn over (‘ik heb nog’), dronk het glas niet helemaal leeg, vroeg om een half glas en was gewoon altijd de Bob. Poldermodel ten top.

Kiezen voor jezelf…yes!
Tot het moment dat het me zó tegenstond om ‘voor de gezelligheid’ mee te doen, dat het me niet meer uitmaakte wat anderen (familie, vrienden, collega’s) ervan zouden vinden. Ik stopte, stopte de overtuiging te moeten meedrinken om de angst voor mogelijk commentaar en afwijzing van anderen voor te zijn. En wat denk je: geen commentaar van de familie, ook niet van vrienden, ze waren er oké mee. Maar het mooiste was: al was er wel commentaar geweest, het had me niet meer uitgemaakt, omdat ík besloten had dat ik net zo oké ben met een glas fris in mijn handen als met een glas wijn. En als een ander me daarom suf, ongezellig of minder boeiend zou vinden, jammer dan. Their loss.

Houden van jezelf
De klant vindt zichzelf inderdaad niet oké met die spa rood in haar hand. Zou het zelfs ergens nog snappen ook als anderen er een opmerking over zouden maken ‘doe niet zo ongezellig, neem één glaasje wijn. Wat maakt het uit?’. Ze was dan toch ook wel wat saai en ongezellig?!

Haar proces zit ‘m niet in minder eten of minder drinken, niet in ‘moeten’ afvallen en niet in of ze sterk genoeg is om ‘het vol te houden’, maar in het leren houden van zichzelf. Dat ze echt al helemaal oké is met wie ze nu is. Met haar plussen en haar zgn. minnen en dus ook met die spa rood en dat komkommertje in haar handen. Het begint met herkennen met wat er nu echt speelt, dan het erkennen, het omarmen van het issue, en dan zal het haar langzaam loslaten. Haar proces, haar tempo en in haar tijd.

Herkenbaar? Mail, bel of app me voor gratis advies!
Herken jij ook dit soort struggles? Snak je naar het durven kiezen en gaan staan voor wat goed is voor jou, maar houden allerlei beperkende overtuigingen en duiveltjes op je schouder je tegen? Maak een afspraak met me voor een gratis inspiratiesessie en dan bekijken we wat ik hierin voor je zou kunnen betekenen. Je krijgt gegarandeerd twee gouden tips die je sowieso gaan helpen. Gratis en voor niets, dus spreek ik je snel?