In een vorige blog schreef ik over wat je kunt doen als je last hebt van een gevoel. Zoals wanneer je eindelijk jezelf een dag gunt waarin je niks hoeft en dat dat ‘niks doen’ je dan blijkt aan te vliegen en je je ervan bewust wordt, dat niks doen voor jou keihard werken is. Want je hebt namelijk helemaal geen rust in je kont, je aan-knop krijg je niet op de uit-stand. En voor je het weet zit je gefrustreerd te zijn met wat eerst zo heerlijk leek, namelijk ‘niks doen’.

Hoewel acceptatie en het laten zijn van die onrust de beste remedie is, lukt dit soms niet. Je hebt het echt geprobeerd: er naar toe ademen, lief voor jezelf zijn dat het oké is om de onrust te voelen, op je handen gaan zitten om maar niet te gaan handelen en toch lukt het niet, grrrrr.

De onrust blijft, en dan?
Oke, je hebt jezelf dus eerst gestretcht door niet meteen toe te geven aan het iets te moeten doen. Missie niet geslaagd, en dan? Adem in, adem uit en ga-dan-wat-doen. Kom in beweging. Van jezelf onnodig op de pijnbank leggen, is nog nooit iemand blij geworden. Ga doen waar je rustiger van wordt. Of dat nou de was ophangen is, sporten of lekker verdwijnen in het land van social media.

Je hebt niet gefaald, je bent lerende. Het is als een nieuwe ‘spier’ die je aan het trainen bent. Als je een marathon wilt kunnen lopen, lukt dat ook niet in ene keer. Dat moet je opbouwen, anders knappen je spieren en je longen.
Het omvormen van je ogenschijnlijke onvermogen om – in dit voorbeeld – ‘niets te kunnen doen’ vergt oefening, training en geduld. En doorzettingsvermogen om te blijven ‘trainen’ ook als ‘t effe niet zo lekker gaat.

Bewustwording is een pad dat je bewandelt. Zoals ze bij mijn vorige werkgever in de kinderopvang zo mooi zeggen over de knutsels van de kinderen: het gaat niet om het eindresultaat, maar het proces, de weg er naar toe. En zo is het.