Error in mijn hoofd en voelen. Ik wil het hebben over loslaten en daar valt zoveel over te zeggen vanuit zoveel invalshoeken, dat ik mezelf daarmee vastzet. De woordenstroom blokkeert en… ik kan het niet loslaten 🙈😆
Ik moet het ‘gewoon’ loslaten. Right, oke, dat kan ik (uhhhh)….
Al dat loslaten
Over loslaten dus. Van suffe patronen (grenzeloosheid…), beperkende overtuigingen (beter om niet zichtbaar te zijn), niet helpende normen (doe maar normaal, dan…), van controle (waarom zou je dit nou willen loslaten?!😆), van gedrag (pleasen). Of wat dacht je van loslaten van oude pijn, verdriet en al dat moeten, van het verlangen nog steeds die erkenning te willen van je ouders…
Vasthouden uit angst voor verlies
In mijn praktijk is loslaten aan de orde van de dag en inderdaad vanuit allerlei verschillende problematieken. Als we nou maar gewoon genoeg vertrouwen zouden hebben, dan zouden we prima in de overgave kunnen van het loslaten…
Zo heeft Isabelle gedoe met haar (jongvolwassen) zoon. Het contact gaat moeizaam. Ze snapt waar zijn pijn zit, wil hem alle ruimte geven én staat stijf van de angst om hem te verliezen. Wil hij niet meer langskomen of live contact: prima. Moet alle contact vanuit haar komen: prima. Gevolg: hij bepaalt en Isabelle volgt, en geeft daarmee ook meer en meer de regie uit handen van wat zíj nou eigenlijk wil.
Hoe neutraal ze het ook houdt zonder enkele dwang uit te oefenen in haar berichtjes, het afzetten van haar zoon neemt de vorm aan absoluut geen, nul, nada contact meer willen. Isabelle laveert tussen woest, verdrietig, wanhopig en alles wat daar tussen zit.
Loslaten van verwachtingen
In de sessie wordt Isabelle zich ervan bewust, dat haar berichtjes niet zo neutraal waren als ze dacht. In elk berichtje zit een niet hardop uitgesproken en wel energetisch voelbare smeekbede richting haar zoon verweven. Gedreven door haar angst, dat als ze hem echt loslaat, het contact voor altijd verbroken zal blijven. En hoe gek het misschien ook klinkt: al schrijf je nog zo neutraal, die onderliggende emotie wordt gevoeld door de ander. De deur van zoon valt volledig in het slot.
Loslaten in liefde
Na dit inzicht heeft ze een berichtje gestuurd, de verwachting losgelaten, haar zoon losgelaten, in liefde. Met drie luiers aan, want oh, die angst om verlies… Dapper en een grootse beweging. Lang verhaal kort: de eerstvolgende sessie vertelt ze dat haar zoon zelf contact heeft opgenomen. Ze hebben elkaar zelfs al een paar keer gezien. Door het werkelijk loslaten is er iets tussen hen veranderd en is er nu ruimte om te gaan bouwen aan fijne verbinding.
Loslaten, het vraagt vertrouwen, je durven overgeven aan het onbekende. In jouw tempo, want het is jouw proces.
Systemisch loslaten
En soms, soms weet je niet eens wat het dan is, wat je niet kunt loslaten. Of wat jóu niet loslaat. Hoe ‘moet’ je dan loslaten?? Kan het zijn dat het je maar niet lukt om een bepaald patroon los te laten. Wat je ook doet, hoeveel vertrouwen je ook hebt of hoe rock bottom je ook hebt gezeten (vaak het moment waarop loslaten ‘ineens’ lukt).
Dan kan het zijn dat er in je familielijn systemisch een disbalans is. Een verstoring, wat kan variëren van bijvoorbeeld het buitengesloten hebben van een familielid (‘het zwarte schaap’) tot een familiegeheim of loyaliteit die je onbewust hebt naar een (voor)ouder. Houd je iets vast wat niet van jou is.
Het leven mogen leven
Zo krijg ik tijdens een eigen opstelling het inzicht, dat een deel van mij op een ‘gekke’ manier loyaal was aan mijn moeder. Had ik onbewust het besluit genomen, dat als mijn moeder zo jong (overleden op haar 41e) het leven niet meer mocht leven, ik ook het leven niet ten volle mag leven. Dit zichtbaar zien in een opstelling, maakt dat ik dit kan loslaten. Hoewel beter gezegd de beperkende overtuiging, de onnodige loyaliteit míj nu kon loslaten.
Ook ervaren wat een familieopstelling voor jou kan betekenen? 18 maart is er weer een opstellingendag, losjes gebaseerd op het thema loslaten. Op moment van schrijven zijn er nog 3 plekjes te vergeven. Zie ik jou daar?
PS is bescheidenheid soms nog een tikkie dominante verschijning. Daar wordt aan gewerkt, dus daar komtie (2x zelfs😆):
Wist je dat
• dit de 100e blog is.
• (voor de niet social media’ers) Sassense 12,5 jaar bestaat! Je daarom tijdelijk gratis de 88 absolute aanraders kunt downloaden, mocht je dat nog niet gedaan hebben.